Gece korkularının çocuklarda çok sık görüldüğünü söylemek yanlış olmayacaktır. Gece Korkuları Pek çok 3-4 yaş çocuğunda gelişimsel sürecin bir parçası olarak gözlemlenebilen normal bir durumdur. Yapılan çalışmalar 4-12 yaşları arasındaki çocukların %73.3 ünde gece korkularının görüldüğünü göstermektedir. Gözlemlenen gece korkusunun yaş gruplarına göre hesaplaması yapıldığında 4-6 yaş aralığında % 44.3, 7 – 9 yaş aralığında 32.1, 10-12 yaş aralığında ise %23.9 olarak saptanmıştır (1). Ergenlik döneminde de bu oranın yüzde 20- 30 aralığında olduğu düşünülmektedir (2). Diğer bir deyişle gece korkuları oldukça sık ve süregelen olma eğilimi olan sorunlardır. Ergenlik öncesinde her 3 çocuktan hemen hemen 2 sinde görülebilir.

Çocuklarda Gece Korkularının nedenleri nelerdir?

Gece korkuları için mutlaka nesnel bir sebep bulunma zorunluluğu yoktur. Pek çok kişi açısından karanlık belirsizliğin olduğu, öngöremediğiniz pek çok şeyi ifade eder. Çocuk açısından çoğu zaman ayrılma kaygısını da perçinleyen bir durumdur. Diğer yönden anne ve babalar yetişkin mantığı ile sıklıkla nesnel bir sebep arama eğilimindedir. Özellikle okul öncesi dönemde çocuktan illa ki bir sebebi net olarak göstermelerini isterler. Bu tutum düşündüğü herşeyin gerçek olduğuna inanışın hakim olduğu okul öncesi dönemde oldukça sakıncalıdır. Çocuklar korkularına mazeret olarak söyledikleri korkutucu objeleri düşünceleri ile var kılmaya başlar. Diğer yönden yine okul öncesi dönemde çocukların yüzde 90 ında görülebilen ayrılık kaygısı nedeniyle çocukların anne ve babaları ile aynı yatakta yatma istemleri ile gece korkuları karışabilir. Temelde anne ve babasında ayrılmak istemeyen çocuğa nesnel sebepler sunulduğunda, bir anda sorun kapının arkasında saklanan zombiler veya yatağının altına saklanan bir dinozor olabilir.

Çocuklarda Gece Korkuları psikiyatrik bir sorun mudur?

“Gece korkuları kaygı bozukluğundan olur, bu çocuklar öz güvensiz çocuklardır, mutlaka terapiler aldırmalısınız” diyerek kendi hastalarını yaratmaya çalışan yarı profesyoneller mutlaka olacaktır ancak mantıksal açıdan her 3 çocuktan 2 sinde görülen bir durum bir hastalık olamaz. Hatta psikiyatrik açıdan korkmayan 3 çocuktan birisi “Niçin korkmuyor?” konusu daha önemli olabilir. Diğer yönden yaşanan gece korkuları kaygı bozukluğuna eşlik ediyorsa, kişinin konforunda belirgin bozulmaya neden oluyorsa (anne ve babanın konforu değil !), çocukta yetersizlik düşüncelerine neden oluyorsa (ki bu düşünceler sıklıkla anne ve babanın düşüncesinin yansımasıdır) profesyonel destek alınması düşünülebilir.