Eğer emme döneminin tamamlamış bir çocuk tırnak yeme davranışına devam ediyorsa bu davranışın altında genellikle kaygı bozukluğu, güvensizlik duygusu, aşırı baskı altında büyüme ve özgüven eksikliği olduğu düşünülmektedir. Ayrıca ilgi ve sevgi eksikliği içinde olan çocukta içindeki duygu durumunu tırnak yeme davranışı olarak ortaya çıkarabilir.

Bu alışkanlık, kız çocuklarında erkek çocuklarına oranla daha çok ortaya çıkmaktadır. Tırnak yiyen çocuklarda parmak emme, ağıza farklı materyaller sokma, diş gıcırdatma gibi kaygı sorunlarını gösteren diğer davranım bozuklukları da görülebilir.

Tırnak yeme davranışı genel olarak çocukların yarısında görülür. Bazen model alma yoluyla öğrenilse de her problemli davranışta olduğu gibi sorunun temeli araştırılmalı ve nedeni bulunmalıdır.

Ek olarak tırnak yeme davranışının altında kaygı bozukluğunun yattığı da bilinmektedir. Çözüme giden yolda öncelikle kaygı azaltılmalıdır. Sevgi eksikliğinin de giderilmesi şarttır. En zor durum alışkanlık kazanılan durumlardır. Bu davranışın alışkanlığa dönüşmemesi için her zaman olduğu gibi aile tutumları çok önemlidir. Çözüm yolu ararken baskıcı ve zorlayıcı olunmamalıdır. Eğer baskıcı tutumla yaklaşılırsa davranışın sıklığı ile beraber kaygı da artacaktır. Bu tür yaklaşımların sonucunda tırnak yeme gibi olumsuz davranış, yerini farklı bir olumsuz davranışa bırakacaktır. Korku ile beraber gelen alt ıslatma davranışı gibi.